بنام خداوند هستی بخش

روز یکشنبه 25 فروردین92 مصادف با شهادت حضرت زهرا(س) به همراه برادرم "ظهراب" وپسرش" رضا" وهمچنین دامادمان" آقای ابنوی" وخواهرزاده ام" علی"راهی مناطق زلزله زده شُنبه وروستاهای اطراف آن شدیم.سنا،چاهگاه وسپس به شُنبه رسیدیم.مناظر ناراحت کننده ای پیش روی ما بود.تقریباً هرجا را که نگاه می کردی تَلّی ازخاک بود.وای خدایا چه بر سر اینجا آمده،چه جوری دوباره باید زندگی به اینجا برگردد.بغض گلویمان راگرفته بود.نمی دانستم چه کاری از دستمان برای کمتر کردن آلام مصیبت دیدگان بر می آید.همین جور که در شهر می چرخیدیم ماشین هیوندای آزرایی درکوچه جلویی ما پارک کردوجوانی از آن بیرون آمدو به خانمی که بچه اش بغلش بودگفت :خانم بچه شما چند ماهش هست.خانم گفت:10ماه.بلافاصله پمپرزی ازماشین درآورد وبه ایشان داد.جوان دیگری که راننده بود به دوستش گفت:یک دست لباس بچه به همراه یک پتو تابستانه هم بهش بده.صندوق عقب که باز شدپراز لباس وپتو بود،همچنین صندلی های عقب ماشین.بله این یک شمه کوچکی از همت وغیرت وعاطفه جوانان ایرانی بود.حدس ما این بود که این دو نفر تهرانی بودند.درکوچه های دیگر هم این صحنه ها به وفور دیده می شد.چندین ماشین که خود غذا آماده کرده بودند وبین مردم تقسیم می کردند.ماشین های بسیاری که آب معدنی ومواد بهداشتی وشوینده به زلزله زدگان می دادند.با دیدن این صحنه ها به ایرانی بودن خود افتخار می کردم ،به این که هنوز هم انسانیت نمرده .خلاصه ما هم مقدار اجناسی را که گرفته بودیم به شیوه این عزیزان تقسیم کردیم تا مطمئن باشیم که بدستشان رسیده.با مردم که صحبت می کردیم از کمک مردم ومسئولان راضی بودند وبرای همه دعا می کردند،ففقط تنها مشکلشان از نظر بهداشتی بود که دلیل آن هم متفرق بودن اسکان آنها بود چراکه هرکس در حیاط منزل خود چادر زده بود.البته در مسیر چندتریلر رامشاهده کردیم که حمام ودستشویی های موقت صحرایی برای آنجا حمل می کردند.تنها چیزی که ما راتسکین می داد روحیه بالای مردم آنجا بود،همه در حال تلاش بودند.خانواده هایی هم که عزیزانشان را از دست داده بودند در چادرهای خود برای آنها مجلس ترحیم گرفته بودند(روحشان شاد).گفتنی ها زیاد است،باید رفت واز نزدیک دید وسعت فاجعه را.نمی دانم از کجا باید گفت ولی به همین اکتفا می کنم که باید آنجا را ساخت ،باید زندگی دوباره آنجا جاری شود،و این امکان ندارد بجز همت مسئولان وشما ملت عزیزایران وهم استانی های گرامی وهمشهریان خونگرم.

بزودی سفر به منطقه زلزله زده شُنبه به روایت تصویر

با دلی پرازغم واندوه ضایعه دلخراش زلزله اخیر درشهرستان دشتی وشهر شُنبه وروستاهای اطراف آن را به همه شما عزیزان ومخصوصاًبازماندگان این حادثه تسلیت عرض نموده،برای عزیزان سفرکرده غفران الهی وبرای بازماندگان صبر واجر الهی مسئلت دارم.بیایید دست به دست هم داده وبا کمک های هر چند ناچیز خود، باری کوچک از دوش آنهابرداشته وبگوییم که عاطفه همیشه بوده وهست.خود را بجای آنها فرض کرده ،وانتظاری که از همنوعان خود داریم را جامه عمل بپوشانیم.انشااله که هرچه زودتر وعده هاوقول هایی که داده شده عملی شود،هرچند الان هم خیلی کارها انجام شده ولی درمقابل مردم مظلوم وداغ دیده به نظر من کم است.به امید ساختن شُنبه ای جدید ومقاوم وسرزنده.انشااله...

تعریف حافظه :  نیروی نگهدارنده دانش و دانسته ها در مغز است .

تعریف هوش  :  فهم تند ، ادارک سریع، سرعت انتقال (سرعت محاسبه )قدرت

تجزیه و تحلیل مسائل

فرق حافظه و هوش :  هوش ذاتی است . اما حافظه اکتسابی و (باتکنیکهای

مختلف قابل پرورش و یادگیری است ).

مغز انسان بطور متوسط از حدود 100 میلیارد سلول عصبی تشکیل شده است .هر

سلول عصبی مغز مانند یک کامپیوتر عمل می کند .کار کامپیوتر وارد کردن و

نگهداری اطلاعات ودر صورت نیاز محاسبه کردن آن می باشد .

روانشناسان سلول های حافظه را به توری ویا یک شبکه تشبیه کرده اند .به هر

میزان که به حافظه اعتماد کنیم سوراخ های شبکه بسته می شود و مطالب

نگهداری می شود .

اگر به حافظه اعتماد نکنیم سوراخ های توری باز می ماند واطلاعات از

سلولهای حافظه پاک می شود .

کار حافظه به خاطر سپردن اطلاعات ،تصویر ،اعداد ،کلمات ،و صداها می باشد

ودرموقع نیاز بازخوانی موارد ذخیره شده می باشد.

تکنیکهای افزایش حافظه :

 تمرکز فکری : وقتی روی یک موضوع مشخصی فکر می کنیم افکار دیگر ذهن را به

خودش مشغول نکند .

تنوع درکار : تغیر دادن روش کارهاوتغیر دادن مسیر ها باعث بکارگیری

سلولهای حافظه می شود.

ماساژسرو بدن : این حرکات باعث افزایش خون رسانی به مغز می شود مانند

ورزش کردن روزانه  .

کاهش هواس پرتی : خارج کردن افکار متفرقه هنگام تمرکز فکری .

انجام کارهایی که مغز راوادار به فعالیت های جدید می کند. مانند : مسواک

زدن بادست مخالف ،بازی کردن باپای غیر تخصصی در فوتبال و سایر ورزش ها

سیزده‌به‌در سیزدهمین روز فروردین ماه و از جشن های نوروزی است. در تقویم‌های رسمی ایران این روز روز طبیعت نامگذاری شده‌است و از تعطیلات رسمی است. برخی بر این باورند در این روز باید برای راندن نحسی از خانه بیرون روند و نحسی را در طبیعت به در کنند. اما برای اثبات اینکه ایرانیان قدیم هم این دیدگاه را داشتند هیچ روایت تاریخی و قابل استنادی وجود ندارد.

بعد از سیزده به در، جشن های نوروزی پایان می پذیرد.

عقاید مردم

چند نسل پیشین ایرانیان، شاید از آنجایی که در مورد این روز آگاهی کمتری داشتند این روز را بدشگون می‌دانستند و بسیاری از آنان معتقد بودند که باید برای بیرون کردن بدشگونها از خانه و کاشانه خود کنار جویبارها و سبزه ها بروند و به شادی بپردازند.

این دیدگاه هنوز هم در بین عده‌ای از مردم ایران وجود دارد . اما امروزه بیشتر مردم، با رفتن به دامان طبیعت در جشن سیزده به در، جشن‌های نوروزی را به طور رسمی پایان می‌دهند.

قانون1: بیائید ذهنمان را سرشار از فكر آرامش، شجاعت، سلامتی و امید كنیم زیرا زندگی ما همان چیزی است كه ذهنمان می سازد.

قانون 2: بیائید حتی با دشمنان حتیٌ الامكان درگیر نشویم ، زیرا این كار بیشتر از آن كه آنها را آزرده خاطر كند، از ما نیرو می گیرد.بیائید حتی یك دقیقه را هم صرف فكر درباره كسانی كه دوست نداریم نكنیم.

قانون 3: الف- به جای نگرانی درباره ناسپاسی، انتظار ناسپاسی داشته باشیم. یادمان باشد كه حضرت مسیح فقط در یك روز ده آدم جذامی را شفا داد وفقط یك نفر از او تشكر كرد.
ب- یادمان باشد كه تنها راه دست یافتن به خوشحالی وسعادت، انتظار تشكر از دیگران نیست، بلكه بخشش را باید به خاطر شادی بخشش دوست داشت.
د- یادمان باشد كه سپاسگزاری را باید همچون بذری كاشت بنابراین اگردوست داریم، فرزندانمان آدمهای شكرگزاری بار بیایند، باید این صفت را به آنها بیاموزیم.